مبدل اعداد رومی

بیشتر زندگی ما با اعداد عربی روبرو هستیم: آنها در مدرسه به ما آموزش می دهند و تمام ریاضیاتی که به آنها عادت کرده ایم بر اساس آنها ساخته شده است. هر یک از ما احتمالاً در مورد وجود اعداد رومی شنیده‌ایم، اما به جز روی صفحه ساعت یا در متون تاریخی، به ندرت آنها را می‌بینیم.

تاریخچه اعداد رومی

ظهور اعداد رومی مورخان به دوره قبل از میلاد اشاره می کنند. اعتقاد بر این است که کتیبه اعداد ارتباط مستقیمی با ساختار دستان انسان دارد: اعداد I-IIII (عدد IV احتمالاً تا قرن 19 این شکل را داشت) با تعداد انگشتان مطابقت دارد، عدد V شبیه یک کف دست باز است. با چهار انگشت فشار داده شده روی یکدیگر و شست دراز، و X مانند دو بازوی ضربدری به نظر می رسد.

برای مدت طولانی، این مجموعه اعداد برای کارهای روزمره کافی بود، اما با توسعه تجارت، تعیین اعداد بزرگتر نیز مورد نیاز بود. این گونه بود که اعداد L (50)، C (100)، D (500) و M (1000) به وجود آمدند. نامگذاری این اعداد قبلاً با کلمات زبان لاتین که توسط رومیان باستان صحبت می شد مرتبط است.

از اعداد رومی تا اواخر قرون وسطی در سراسر اروپا استفاده می شد. اروپایی‌ها از ترس نوآوری در برابر تلاش‌ها برای اصلاحات عددی مقاومت کردند. برخی از اصلاح طلبان حتی مجبور شدند با تفتیش عقاید روبرو شوند. در قرن سیزدهم، فیبوناچی دانشمند ایتالیایی (لئوناردو پیزا، لئوناردو پیزانو) موفق شد ابتدا حلقه دانشمندان و سپس کل مردم را از تعدادی از مزایای اعداد عربی متقاعد کند که در یکی از سفرهای خود با آنها آشنا شد. در همان زمان، انتقال کامل از استفاده از اعداد رومی به عربی حدود چهار قرن طول کشید که در طی آن ترکیب اعداد رومی با عربی برای ریاضیات اروپایی کاملاً عادی بود.

در روسیه نیز با سیستم اعداد عربی با احتیاط برخورد می شد و برای مدت طولانی از استفاده از آن احتیاط می کردند. تنها در اواخر قرن هفدهم تا هجدهم، در زمان سلطنت پیتر اول، اعداد عربی در میان ساکنان سرزمین‌های اسلاو رواج یافت.

معرفی اعداد عربی، محاسبات را بسیار ساده کرده است. بنابراین، به لطف انتقال جامعه علمی به اعداد عربی، تمام اکتشافات علمی بعدی در زمینه های ریاضی، فیزیک و شیمی امکان پذیر شد.

بنابراین، جایگزینی اعداد رومی با عربی نقطه شروع پیشرفت فنی و فرهنگی بشر شد. سخت است باور کنیم که پدیده ای تا این حد آشنا و آشنا برای قرن ها مورد مقاومت شدید مردم قرار گرفته باشد.

تفاوت بین اعداد رومی و عربی

مزیت اصلی که اجازه می دهد اعداد عربی جایگزین اعداد رومی شوند، سهولت نوشتن و خواندن آنها است. برای نوشتن اعداد با استفاده از اعداد عربی، از یک سیستم اعداد موقعیتی استفاده می‌شود که به معنای وابستگی واضح مقدار هر رقم به موقعیت آن در عدد است. معلوم شد که این سیستم بسیار ساده تر و واضح تر از یک سری قوانین دست و پا گیر است که اعداد رومی را تشکیل می دهند.

حقایق جالب

• در لیتوانی، اعداد رومی ممکن است روزهای هفته را در تابلوهای جاده‌ای، ویترین مغازه‌ها و تابلوهای تجاری نشان دهند.
• در هلند، اعداد رومی گاهی اوقات نشان دهنده کف هستند.
• در ایتالیا علاوه بر ترس از عدد 13 که برای اروپاییان مرسوم است، عدد 17 نیز بدشانس تلقی می شود.توضیح احتمالی این امر در گورهای رومیان باستان نهفته است که کتیبه های VIXI بر روی آن نوشته شده است. غیر معمول نیست، که به معنای "زندگی کردم" یا "زندگی من به پایان رسید". اگر کتیبه را با اعداد رومی بیان کنید، VI + XI = 6 + 11 = 17 می گیرید.
• در کوبا از اعداد رومی روی سکه ها استفاده می شود.
• در طول قرن‌هایی که اعداد رومی به عنوان روش استاندارد نوشتن اعداد در سراسر اروپا باقی ماندند، پسوندهای مختلفی از این سیستم برای نمایش اعداد بزرگ طراحی شده بود که هیچ‌یک از آنها هرگز استاندارد نشده بود.

در حال حاضر، اعداد رومی تقریباً به طور کامل تأثیر و عظمت سابق خود را از دست داده اند، اما گاهی اوقات هنوز می توان آنها را در کتاب ها، در نمای ساختمان ها یا هنگام تعیین قرن ها یافت. ما از شما دعوت می کنیم که اصول جمع آوری یک عدد را از اعداد رومی بیاموزید - این مطمئناً برای شما جالب و غیرعادی به نظر می رسد.